Een nieuwe studie, gepubliceerd in The Lancet Respiratory Medicine, toont aan dat benralizumab, een monoclonale antilichaamtherapie gericht tegen de interleukine-5-receptor-α, betere klinische uitkomsten biedt dan prednisolon bij patiënten met eosinofiele exacerbaties van astma of COPD. De Acute exacerbations treated with BenRAlizumab trial (ABRA), uitgevoerd door wetenschappers aan het Oxford University Hospitals NHS Foundation Trust en Guy’s and St Thomas’ NHS Foundation Trust in het Verenigd Koninkrijk, onderzocht de effectiviteit en veiligheid van benralizumab als acute behandeling in vergelijking met de standaardzorg.
Na 90 dagen werd een behandeluitval geregistreerd bij 39 van de 53 patiënten (74%) in de prednisolongroep, vergeleken met 47 van de 105 patiënten (45%) in de gecombineerde benralizumab-groepen (Odds ratio [OR] 0,26; 95% BI 0,13–0,56; p=0,0005). De verbetering in symptoomscore (gemeten met een visuele analoge schaal, VAS) na 28 dagen was significant beter in de benralizumab-groepen, met een gemiddeld verschil van 49 mm (95% BI 14–84; p=0,0065).
Benralizumab werd goed verdragen, zonder fatale bijwerkingen. Bijwerkingen zoals hyperglykemie en sinusitis werden uitsluitend gerapporteerd bij patiënten die prednisolon ontvingen.
De ABRA-studie was een multicenter, fase 2, dubbelblinde, dubbel-dummy, placebogecontroleerde, gerandomiseerde klinische trial. Volwassenen met acute exacerbaties van astma of COPD en een bloed-eosinofielengetal ≥300 cellen/µL werden tussen mei 2021 en februari 2024 gerekruteerd.
De 158 deelnemers werden verdeeld over drie behandelingsgroepen:
De primaire uitkomstmaten waren het percentage behandeluitval binnen 90 dagen, en de totale VAS-symptomen na 28 dagen. De randomisatie en blindering werden uitgevoerd via een gecentraliseerd computergestuurd systeem.
Van de 287 gescreende patiënten voldeden er 158 aan de inclusiecriteria. De gemiddelde leeftijd was 57 jaar (spreiding 18 tot 84), met een verdeling van 54% vrouwen en 46% mannen.
Behandeluitval binnen 90 dagen trad significant minder vaak op in de benralizumab-groepen (45%) dan in de prednisolongroep (74%). De symptoomverlichting na 28 dagen was aanzienlijk beter in de benralizumab-groepen, wat wijst op een betere en snellere verbetering van de klinische toestand.
De studie registreerde geen fatale bijwerkingen. Hyperglykemie en sinusitis werden exclusief gerapporteerd bij patiënten die prednisolon ontvingen, wat de bijwerkingenprofielen van de behandelingen verder benadrukt.
Deze resultaten suggereren dat benralizumab een veilige en effectieve optie is voor de behandeling van eosinofiele exacerbaties van astma en COPD. Het gebruik ervan kan prednisolon, de huidige standaardzorg, vervangen of aanvullen, vooral bij patiënten met verhoogd risico op prednisolon-gerelateerde bijwerkingen.
Referentie
Naar boven
